Με συγκλόνισε το πρόσφατο τροχαίο με θύμα ένα 9χρονο κορίτσι στην επαρχιακή οδό Κατερίνης - Δίου στο ύψος Νέας Εφέσου προς Κονταριώτισσα. Δεν ήταν το πρώτο τροχαίο και φοβάμαι πως αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα δεν θα είναι ούτε το τελευταίο.
Γνωρίζω καλά, όπως και πολλοί συμπολίτες μου, ότι στο συγκεκριμένο σημείο έχουν σημειωθεί πολλά ατυχήματα, αρκετά θανατηφόρα, ενώ άλλα προκάλεσαν τραυματισμούς και υλικές ζημιές. Η κακή ποιότητα του οδοστρώματος ειδικά σε συνδυασμό με τις καιρικές συνθήκες ή με φερτά υλικά που συχνά συγκεντρώνονται εκεί καθιστά την οδήγηση εξαιρετικά επικίνδυνη. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι όλα αυτά τα ατυχήματα οφείλονται αποκλειστικά σε ανθρώπινα λάθη. Είναι ξεκάθαρο και φαίνεται και στις σχετικές φωτογραφίες ότι η κατάσταση του οδοστρώματος παίζει καθοριστικό ρόλο. Ενδεικτικά στο συγκεκριμένο σημείο το οδόστρωμα ανυψώνεται και στη συνέχεια αλλάζει απότομα κλίση, γεγονός που συμβαίνει μάλιστα μέσα σε στροφή. Ακόμη όμως κι αν δεχτούμε ότι το οδόστρωμα, η σήμανση και γενικότερα η οδική κατάσταση είναι επαρκής και ότι τα ατυχήματα οφείλονται σε όλες τις περιπτώσεις αποκλειστικά σε ανθρώπινα λάθη τότε και πάλι ο αρμόδιος φορέας οφείλει να παρέμβει με όποιον τρόπο θεωρεί κατάλληλο, ώστε να μειωθεί η πιθανότητα τέτοιων λαθών. Δεν γίνεται να κλείνουμε τα μάτια στο γεγονός ότι, έστω και από τύχη, αυτά τα λάθη επαναλαμβάνονται πάντα στο ίδιο επικίνδυνο σημείο.
Καλώ την Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας αλλά και κάθε άλλη υπηρεσία που έχει αρμοδιότητα και συνυπευθυνότητα για την κατάσταση του οδοστρώματος και γενικά του δρόμου να αναλάβουν επιτέλους δράση. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε να θρηνούμε θύματα σε έναν δρόμο που όλοι γνωρίζουμε πόσο επικίνδυνος είναι.
Δεν αρκεί να ακούμε συνεχώς για «διερεύνηση αιτίων». Θέλω να διαβάσω ένα δελτίο τύπου που θα συνοδεύεται από εικόνες έργων, παρεμβάσεων και λύσεων. Θέλω να δω πράξεις, όχι άλλα λόγια.
Κλείνοντας, φοβάμαι πως αυτή η τραγωδία με την απώλεια ενός παιδιού θα ξεχαστεί σε λίγες ημέρες. Και τότε θα τα ξαναπούμε στο επόμενο ατύχημα. Αυτό είναι το πιο οδυνηρό: Η αίσθηση ότι τίποτα δεν θα αλλάξει μέχρι να θρηνήσουμε ξανά.
Καργιώτης Ν.
