Όταν ο φόβος καλλιεργείται υποδόρια μέσα σε μια κοινωνία οι συνέπειες είναι βαθιές και μακροχρόνιες. Δεν εμφανίζονται άμεσα, απλώνονται όμως αργά στην καθημερινότητα, στις σχέσεις, στη σκέψη μας. Ο φόβος γίνεται τρόπος ζωής χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Μερικές βασικές επιπτώσεις:
1. Παραλυτική κοινωνία
Ο φόβος γεννά αδράνεια. Όταν φοβάσαι να μιλήσεις, να δράσεις, να αμφισβητήσεις σταματάς να διεκδικείς αυτό που σου ανήκει.
«Καλύτερα να μη μιλήσω…»
2. Εύκολη χειραγώγηση
Όποιος φοβάται, αναζητά προστάτες. Αποδέχεται λύσεις που δεν θα δεχόταν ποτέ
ελεύθερα.
Έτσι η δύναμη συγκεντρώνεται στους λίγους.
3. Απώλεια κοινωνικής
συνοχής
Ο φόβος διαχωρίζει. Σπέρνει καχυποψία μεταξύ ανθρώπων, ομάδων, κοινοτήτων.
Εχθρός γίνεται πάντα «ο άλλος».
4. Υπονόμευση της
ελευθερίας
Ο διάλογος στερεύει. Η κριτική στιγματίζεται ως επίθεση.
Η αλήθεια δεν αμφισβητείται απλώς σωπαίνει.
5. Συνήθεια στην καταπίεση
Ο φόβος μετατρέπεται σε φυσιολογικό.
Η παρακολούθηση, ο έλεγχος, η σιωπή θεωρούνται «για το καλό μας».
6. Ψυχική και πολιτιστική
φθορά
Η δημιουργικότητα μαζεύεται στη γωνία.
Η τέχνη και ο λόγος χάνουν το θάρρος τους.
7. Έκρηξη κάποια στιγμή
Ο φόβος δεν εξατμίζεται, συσσωρεύεται.
Και όταν η πίεση ξεπεράσει τα όρια η σιωπή γίνεται θυμός και ο θυμός γίνεται
ρήξη.
Συμπέρασμα
Ο φόβος δεν είναι απλώς
εμπόδιο, είναι εργαλείο ελέγχου. Και κάθε κοινωνία που τον συνηθίζει χάνει σιγά σιγά τον εαυτό της.
Ένα προσωπικό κάλεσμα
Πριν αποδεχτούμε έναν φόβο ως
δεδομένο ας κάνουμε μια ερώτηση στον εαυτό μας:
Μήπως αυτός ο φόβος δεν
γεννήθηκε μέσα μου αλλά μου επιβλήθηκε για να με κρατά αδύναμο;
Και αν ναι…
τι μπορώ να κάνω σήμερα για να σταθώ λίγο πιο όρθιος;
Καργιώτης Ν.